Ang kapre nga indi kahibalo mag-isip (Malip-ot nga sugilanon ni Rex G. Hidalgo)

                Sang una nga panahon sa isla sang Boracay may mag-iloy nga nagapuyo sa isa ka payag.

            Ang bata nga si Pepe maalam kag mapisan magtuon. Walo ka tuig ang iya edad.

            Isa ka hapon pagpauli ni Pepe halin sa ila eskwelahan nagpanghayhay sia.

            “Ano ginapanghayhay mo dira, Pepe?” pamangkot sang iya iloy nga si Tia Aida.

            “May ginpahimo sa amon si Mam, Nay. Mangita kuno kami sang napulo ka starfish kag dal-on namon sa klase sa Lunes,” siling ni Pepe.

            “Abaw!” siling ni Tia Aida. “Kon indi lang ako masako luto sang atsara buligan ta ka.”

            “Ako lang, Nay. Kabalo man ko.”

            Sina nga hapon nagkadto si Pepe sa baybay kag nagpangita sang mga starfish. Pero nagab-ihan na sia kag apat lang ang iya nakita.

            Maluya nga nagpungko si Pepe sa natumba nga puno sang lubi.

            “Pssst!”

            Naglingas si Pepe kag ginpangita kon sin-o ang nagpanitsit. Pagtangla niya isa ka bataon na kapre ang nagayuhom sa iya.

            “Ano ang probema mo?” siling sang kapre.

            “Hay!” siling ni Pepe. “Ginpapangita kami sang amon maestra sang napulo ka starfish kag apat pa lang ang nakita ko.”

            “Napulo? Apat?”  Nagkurinot ang agtang sang kapre. “Kon kabalo lang ko mag-isip tani buligan ta ka.”

            “Indi ka kabalo mag-isip?” pamangkot ni Pepe sa kapre.

            “Huo,” maluya nga nagpungko ang kapre sa iping ni Pepe.

            “Indi ka kabalo mag-isip?” pamangkot liwat ni Pepe. 

            “May eskwelahan man kami nga mga kapre,” masubo nga sugid sang kapre. “Ginpalayas gani ako ni Nanay kag Tatay kay indi ako kabalo mag-isip.”

            Naglinong ang duha.

            “Bal-an ko na!” siling ni Pepe. “Tudluan ko ikaw mag-isip pero buligan mo ako pangita sang anom pa ka starfish ha?”

            “Huo. Sige,” siling sang kapre. “Tudluan mo ako mag-isip kag buligan ta ka pangita sang anom pa ka starfish!”

            Gintudluan ni Pepe mag-isip ang kapre.

            Malipayon nga nagtumbo ang kapre.  “Yehey! Kabalo na ako mag-isip! Isa… duha… tatlo… apat… lima… anom… pito… walo… siam… napulo!”

            Nagpangita sila sang mga starfish pero tatlo lang ang ila nakita.

            “Alas dies na. Mapuli na ako sa balay,” siling ni Pepe.

            “Sige. Salamat gid, Pepe. Mapuli na man ako sa amon balay,” siling sang kapre.

            Kapoy nga nagpauli si Pepe sa ila balay.

            “Ti, pila nakita mo?” siling ni Tia Aida.         

            “Tatlo lang, Nay,” sabat ni Pepe.”Pito lang tanan. Bwas aga mangita ako liwat.”

            Kag nagtulog sanday Pepe kag Tia Aida.

            Alas dos sa aga, nag-agi ang kapre sa balay nanday Pepe kag ginbutang sa bintana sang kusina ang tatlo ka mga starfish.

            “Ara. Napulo na tanan ang mga starfish ni Pepe,” siling sang kapre nga nagpadayon sa paglakat.

            Kag malipayon sia nga nagpauli sa ila lugar.

            Pagkaaga, nagtumbo sa kalipay si Pepe sang nakita niya nga napulo na ang iya mga starfish.

            Nahibaluan niya nga ang iya amigo nga kapre ang nagbutang sang tatlo ka starfish.